Πνευματικά δικαιώματα

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του διαδικτύου είναι τα πνευματικά δικαιώματα και ως ένα βαθμό η υιοθέτηση των αδειών creative commons  λύνει το πρόβλημα αυτό.
Θεωρώ το  copyright  τσιγκουνιά ψυχής και υπερβολικό. Μου αρέσει το μοίρασμα της γνώσης και η δεοντολογία λέει πως πρέπει να αναφέρεται  η πηγή και ο δημιουργός ενός έργου συμφώνως με τους όρους που ο ίδιος επιθυμεί. Δεν υπάρχει παρθενογένεση αλλά εξέλιξη στην γνώση. Αναλόγως με τις επιρροές έμπνευσης και μπορεί να είναι ένα έργο πρωτότυπο  και καινοτόμο  με τον κατάλληλο  συνδυασμό των στοιχείων που χρησιμοποιεί. Φυσικά γίνονται και λάθη, αλλά ένα καλοπροαίρετος άνθρωπος το διορθώνει όταν του επισημανθεί και δεν είναι από πρόθεση και ιδιοτέλεια.

Η συμβουλή του δον Λεόν ήταν  αφού με ενδιέφερε η έρευνα  της ομηρικής  διαχρονικής πραγματικότητος και στο διαδίκτυο, να παρατηρήσω  τη συμπεριφορά και τη θέση   των χρηστών σε κείμενα ανωνύμως  και επωνύμως,  υπογεγραμμένα με το θέμα αυτό.
Όταν πρωτοκυκλοφόρησαν τα άρθρα  με την υπογραφή των του ακροστιχικού ονόματος των ΕΛΖΙΝ στο διαδίκτυο η αλήθεια είναι πως προκάλεσαν μεγάλη αίσθηση και ως  ένα βαθμό ξένισαν πολύ.’Ήταν μια άλλη άγνωστη πραγματικότητα για πολλούς και κάτι τελείως διαφορετικό μέχρι τότε τόσο στο ύφος και στο στυλ της γραφής, όσο και στον τρόπο παρουσίασης, πέρα από την ειδική θεματολογία. Ο συνδυασμός  των ομηρικών κειμένων , η φρέσκια ερμηνεία, η επαναστατικότητα  της σκέψης, η εφευρετικότητα, η  θεατρικότητα, η  αμεσότητα ,  προβλημάτισαν τους περισσότερους και  φυσικά δεν έλειψαν οι  θετικές κρίσεις και οι επικρίσεις. Κάποιοι  γνώριζαν τον Όμηρο λίγο έως πολύ και μερικοί,  είχαν ακουστά τους Τολτέκους και δεν κατάλαβαιναν τίποτα από την ροή της θεματολογίας και των θεμάτων.
Όπως είναι φυσικό έμειναν  επιφυλακτικοί και απλώς την παρακολουθούσαν για να δουν περί τίνος πρόκειται.
Δεν  ήταν λίγοι αυτοί που φοβήθηκαν και όταν το ανέφερα στον δον  Λεόν, γέλασε.
-Φοβούνται, είπε, μόνο οι ένοχοι και οι ανόητοι, οι υπόλοιποι, ερευνούν ένα θέμα  της γνώσης άγνωστο, προσεκτικά χωρίς προκαταλήψεις και με ανοιχτό μυαλό.Παρατήρησε τους ανθρώπους πως συμπεριφέρονται αν νομίζουν πως έχουν να κερδίσουν  από σένα και αν  πιστεύουν πως όχι  και εκεί θα δεις τον χαρακτήρα τους και τις πραγματικές διαθέσεις τους.
Τους παρατήρησα και τους παρατηρώ και διαπιστώνω πόσο δίκιο είχε και ο Όμηρος που περιγράφει την ανθρώπινη φύση σε όλες της, τις εκφάνσεις και, ο Θουκυδίδης που τονίζει πως δύσκολα αλλάζει.
Ακολούθησα τις οδηγίες του και είδα τα κείμενα  και τα άρθρα μου να κυκλοφορούν  από μεγάλα επαγγελματικά μπλογκ, από  απλούς χρήστες,»φίλους» και γνωστούς, από πολλά προφίλ, ακόμη και από βουλευτές μέσα στη βουλή  με διάφορους τρόπους, ειδικά όταν νόμισαν πως δεν υπήρχε καμία περιφρούρηση και μπορούσαν να τα οικειοποιηθούν,  διαδίδοντας τα.
Όλο το έργο : Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΟΥ ΤΟΞΟΥ, που παρουσιάστηκε από  το ιστολόγιο ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΛΑΙΟΝ περιλαμβάνει πολλές αναρτήσεις, μελέτες  και άρθρα, δύο βιβλία μέχρι στιγμής, πάνω από 24 μπλογκ . Βασίζεται σε ομηρική έρευνα και κοινωνικό προβληματισμό, σε σπουδή πάνω στον Καστανέντα και τους Τολτέκους, εμπνευσμένο από  τις πολιτικές θέσεις των ζαπατίστας και του Μάρκος και περιλαμβάνει βιβλία, ταινίες, ιστορικές, επιστημονικές, αρχαιολογικές μελέτες  και  έργα τέχνης που αφορούν αυτό το θέμα συνδεδεμένα μεταξύ τους με γερό μίτο και σχοινί. Στην ουσία είναι μια διατριβή  στην ζωντανή επίδραση των Ομηρικών Επών στο διαδίκτυο και στην διαχρονικότητα  «αλληλεπίδραση»του Ομήρου με τους χρήστες,  βασισμένη σε μια ιδέα που κυοφορούσε από την αρχή  της  ενασχόλησης μου. Ως πρακτικός άνθρωπος της επιστημονικής μεθόδου και των   θετικών επιστημών που είμαι, παρ όλο που λατρεύω τον σουρεαλισμό και τον πρώτο  διδάξασα  μεγάλο ποιητή, εστιάζομαι  κυρίως σε μια σύγχρονη ερμηνεία.
Οι  ολοκληρωμένες ερμηνείες που  έχουν κυκλοφορήσει και άξιες λόγου,  τις οποίες γνωρίζω είναι της  Ιουλίας Πιτσούλη,  «Μυστική Οδύσσεια». Ένα  ωραίο βιβλίο για αρχαρίους, εύκολο στην κατανόηση, προσιτό στον καθένα. Θα το συνιστούσα  για να αρχίσει κανείς να μελετά τα Ομηρικά Έπη μέσα από εσωτερική ενδοσκόπηση. Το σημείο  τόσο αφετηρίας, όσο και προορισμού,  το δικό μου ήταν και είναι  όμως διαφορετικό γιατί δεν με ενδιαφέρει μόνο μια εσωτερική ομφαλοσκόπηση αλλά και μια δυναμική κοινωνική  αλληλεπίδαση,συλλογική και πολιτική ερμηνεία.
Ο Παναγιώτης Τραϊανού έχει γράψει πολυσέλιδες αναφορές για τα Ομηρικά  Έπη  σε μεγάλο έργο, διόλου εύκολο. Δεν απευθύνεται σε  αρχαρίους, περιλαμβάνει και πολιτική  θεοσοφιστική ερμηνεία με την οποία δεν συμφωνώ διότι «παντρεύει » τα Ομηρικά Έπη με την Βίβλο, της οποίας το δογματικό και θεοκρατικό ύφος και περιεχόμενο, μου ταιριάζει ελάχιστα.
Η θεοσοφίστρια Αλίκη Μπέιλι έχει επίσης  γράψει   εσωτερική  ερμηνεία για τους  Άθλους του Ηρακλή με την οποία διαφωνώ ριζικά.
Αξιόλογες προτάσεις ερμηνείας  υπάρχουν από την Αλτάνη και τον Θεολόγο Σημαιοφόρο αλλά στηρίζονται σε συλλαβές και αναγραμματισμούς της Ελληνικής γλώσσας  που δεν μπορώ  να παρακολουθήσω πάντοτε και δεν αφορούν τις  βασικές αξιωματικές προτάσεις που στηρίζω την δική μου προσέγγιση των  Ομηρικών Επών και νοηματική  ερμηνεία που δεν είναι αριθμολογική και συλλαβική.
Γνωρίζοντας βεβαίως τις  αρπακτικότητα,  την ιδιοτέλεια  και την σκιά της ανθρώπινης φύσης, τα πιο πολλά άρθρα μου είναι ΚΛΕΙΔΩΜΕΝΑ. Περιέχουν έννοιες,  ένα στυλ γραφής και σκέψης  που δύσκολα μπορεί να το μιμηθεί κανείς χωρίς να γίνει εμφανής και, ένα  ΛΑΘΟΣ, το οποίο αυτοί που το κλέβουν, το αντιγράφουν αυτούσιο. Με αυτό τον τρόπο ξεχωρίζω τους πραγματικούς φίλους και τους σωστούς  ανθρώπους, τους ευφυείς. Αυτοί  που το καταλαβαίνουν επικοινωνούν μαζί μου με διάλογο αρμονικό σε συνεργασία ευφυή .Έτσι  διακρίνω τον σωστό άνθρωπο, τον γενναίο  και τον αληθινό από ένα υπερφίαλο γυρολόγο  του διαδικτύου,  δειλό, ανόητο  και ρηχό. Και πάντα είναι  μια μεγάλη νίκη και γιορτή του πνεύματος στην οποία ο Προμηθέας προνοών ελεύθερος από τα δεσμά του ζει,  σε μια πορεία του Ηρακλή μαζί με την Αρετή.
Αστραία
11 02 2016