ПОКА ВСЕ
ДОМА
!!!
МЫ ВМЕСТЕ !!!
СОВЕРШЕННО НОВЫЙ ФОРМАТ !!!
СОХРАНЯЕМ БДИТЕЛЬНОСТЬ, РАСШИРЯЕМ КРУГОЗОР!!!
ТЕАТР ПО ПОНЕДЕЛЬНИКАМ !!!
12-й предлагаемый спектакль –
«МЕЩАНЕ» Максима Горького
Михаил Нестеров. Портрет А. М. Горького. (1901 г.) Музей А. М. Горького, Москва
ТЕАТР
по ПОНЕДЕЛЬНИКАМ
«МЕЩАНЕ» Максима Горького
Прилагается
видео-обращение о спектакле директора Греческого Культурного Центра – ГКЦ,
Теодоры Янници
http://www.hecucenter.ru/ru/videoarc/videoobraschenie_direktora_gkc_teodory_yannici_teatr_po_ponedelnikam__meschane_maksima_gorkogo.html
Желаем Вам приятного просмотра, желаем получить подлинное душевное и духовное удовольствие !!!
Желаем Вам получить подлинное художественное удовольствие! Приятного просмотра и до новых скорых встреч !!!
https://yadi.sk/i/znXALs4E_FOw5g
ΟΣΟ
ΜΕΝΟΥΜΕ
ΣΠΙΤΙ
ΠΑΛΙ και ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ !!!
ΔΙΑΤΗΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ ΜΑΣ, ΔΙΕΥΡΥΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ ΜΑΣ !!!
ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ
12η προτεινόμενη παράσταση –
«ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΙ» του Μαξίμ Γκόρκι
Μαξίμ Γκόρκι (1868-1936)
Δεξιά: Мιχαήλ Νέστεροβ. Пορτρέτο του Μαξίμ Γκόρκι (1901), Μουσείο Μαξίμ Γκόρκι, Μόσχα.
ΘΕΑΤΡΟ Της ΔΕΥΤΕΡΑΣ
«ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΙ» Μαξίμ Γκόρκι
Παρατίθεται
βίντεο - μήνυμα της διευθύντριας του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού – Κ.Ε.Π Δώρας
Γιαννίτση για το έργο και την
παράσταση.
http://www.hecucenter.ru/gr/videoarc/vinteominima_tis_dieithintrias_toi_kentroi_ellinikoi_politismoi__kep_doras_giannitsi_theatro_tis_deiteras__mikroastoi_maksim_gkorki.html
Σάς ευχόμαστε καλλιτεχνική και ψυχική απόλαυση !!!
ГРЕЧЕСКИЙ КУЛЬТУРНЫЙ ЦЕНТР ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Москва, Алтуфьевское шоссе, 44 Altufyevskoe shosse, 44, office No 9, 2nd floor
офис № 9, 2 этаж 127566 Moscow, Russia
Тел.: 7084809 – Тел./Факс: 7084810 Tel.: +7 495 7084809; Tel./Fax: +7 495 7084810
e-mail: hcc@mail.ru info@hecucenter.ru
www.hecucenter.ru
skype: hellenic.cultural.center
facebook: http://www.facebook.com/Hecucenter
vkontakte: http://vk.com/hecucenter
Отказаться
от рассылки
МЫ ВМЕСТЕ !!!
СОВЕРШЕННО НОВЫЙ ФОРМАТ !!!
СОХРАНЯЕМ БДИТЕЛЬНОСТЬ, РАСШИРЯЕМ КРУГОЗОР!!!
ТЕАТР ПО ПОНЕДЕЛЬНИКАМ !!!
12-й предлагаемый спектакль –
«МЕЩАНЕ» Максима Горького
Москва,
24 июня 2020г.
Дорогие
друзья,
Пока
все сидим дома, хотя уже не обязательно, Греческий Культурный Центр –
ГКЦ предлагает Вам не терять бдительность, расширять кругозор,
оставаться в форме, приобщаться к культурному наследию, духовному богатству
Греческого Мира, Греческого
Языка, Греческой
Культуры.
Наш
новый проект – просмотр спектаклей на греческом языке знаменитого цикла-проекта
греческого телевидения-телеканала «ERT» ТЕАТР по
ПОНЕДЕЛЬНИКАМ.
За
16 лет, с 1976 по 1992 год, в программе было представлено более 500 пьес с
греческим и международным репертуаром, адресованных зрителям, которые жаждали
хорошего театра, но не имели возможности его увидеть, это в основном зрители
сельской местности. Программа ТЕАТР по
ПОНЕДЕЛЬНИКАМ включает в себя сокровищницу театрального
искусства Греции 20-го века, выдающиеся и редкие выступления ведущих актеров и
режиссеров, многих из которых уже нет в живых.
На
ближайший театральный понедельник мы предлагаем нашей аудитории
посмотреть в домашнем режиме драмy «Мещане»
великого русского и советского писателя, поэта, прозаика, драматурга Максима
Горького.
Михаил Нестеров. Портрет А. М. Горького. (1901 г.) Музей А. М. Горького, Москва
Макси́м
Го́рький (настоящее имя — Алексе́й Макси́мович
Пешко́в; устоявшимся является также употребление настоящего имени
писателя в сочетании с псевдонимом — Алексе́й Макси́мович
Го́рький; 16 [28] марта 1868, Нижний Новгород, Российская империя — 18 июня 1936, Горки, Московская область, СССР) — русский и советский писатель, поэт,
прозаик, драматург, основоположник литературы социалистического реализма, инициатор создания
Союза писателей СССР и первый председатель правления этого союза.
Начав
с романтически одухотворённых новелл, песен в прозе и рассказов, в 1901 году
Горький обратился к драматургии. На рубеже XIX и XX веков прославился
как автор произведений в революционном духе, лично близкий к социал-демократам и находившийся в оппозиции к
царскому режиму. Расцвет творческой биографии писателя отмечен циклами очерков,
автобиографических повестей, пьесами, двумя крупными романами, а также книгами и
рассказами в жанре публицистической документалистики.
Основной
пафос творений Горького — мечта о «новых людях», бесстрашных и свободных,
обладающих высочайшими интеллектуальными и физическими способностями, способных
добиться сверхцелей за гранью возможного, не исключая бессмертия[.
Максим
Горький, 1905
В
эмиграции провёл в общей сложности более 18 лет, включая 15 лет — в Италии, при этом не овладел ни одним иностранным
языком[11][12].
В
начале XX века был одним из идеологов богостроительства[13],
в 1909 году помогал участникам этого течения содержать школу на острове Капри для рабочих, которую В. И. Ленин называл «литераторским центром
богостроительства».
Горький
стоял во главе трёх крупных издательств — «Знание», «Парус» и «Всемирная литература» (с 1902 по 1921 г.), привнёс
в книгоиздательскую деятельность новаторские подходы.
Несмотря
на то, что некоторое время Горький был крупнейшим спонсором большевистской фракции[14],
к Октябрьской революции и Советской власти в её
начальный период он отнёсся скептически. Ходатайствовал перед большевиками за
арестованных и приговорённых к казни.
Слева:
1900 год, Ясная
Поляна. Лев Толстой и Максим Горький
Справа:
Беседа Иосифа
Сталина с Максимом
Горьким
После
нескольких лет культурной и правозащитной работы в Советской России жил за рубежом в 1920-е годы (Берлин, Мариенбад, Сорренто). В 1932 году окончательно вернулся в
СССР.
Горький
был самым издаваемым в СССР советским писателем: за 1918—1986 годы общий тираж
3556 изданий составил 242,621 млн экземпляров. Если же принимать в расчёт всех
русских писателей, то Горький уступает лишь Л. Н. Толстому и А. С. Пушкину. Полное собрание сочинений Горького
составляет 60 томов: художественные произведения изданы в 1968—1973 годах,
публицистика — после 1985 года, письма полностью не изданы до сих пор. С 1932 по
1990 год имя Горького носил его родной город — Нижний Новгород.
Псевдоним-френоним М.
Горький впервые появился 12 сентября 1892 года в тифлисской газете «Кавказ» в подписи к рассказу «Макар Чудра».
Подробно
о великом русском и советском писателе можете ознакомиться по ссылке https://ru.wikipedia.org/wiki/Максим_Горький
«МЕЩАНЕ» Максима Горького
Премьера:
6/12/1982.
Перевод-театральная
интерпретация-режиссер постановщик: Ликургос
Каллергис
Телевизионный
режиссер: Стелиос Раллис
Художник-постановщик:
Никос Петропулос
Художник
по костюмам: Иоанна Папантониу
Роли
исполняют: Катерина Василаку, Анна Герали, Никифорос Нанелис, Иаковос
Псаррас, Мариа Фока, Элени Каллига, Христос Мантзарис, Алексис Ставракис, Нора
Кацели, Танасис Милонас, Аристула Эллинуди, Яннис Розакис, Динос
Дулгеракис.
«Мещане» —
пьеса Максима Горького, написанная в 1901 году. Первая пьеса М. Горького. Впервые была
напечатана отдельной книгой издательством «Знание» в 1902 году с заголовком «Мещане. Сцены в доме
Бессемёнова. Драматический эскиз в 4 актах». В течение года был распродан тираж
в 60 тысяч экземпляров. В 1903 году пьеса получила Грибоедовскую премию.
Действие:
В зажиточном
доме проживают Бессеменов Василий Васильевич, 58 лет, старшина малярного цеха,
метящий депутатом в городскую думу от цехового сословия; Акулина Ивановна, его
жена; сын Петр, бывший студент, выгнанный за участие в недозволенных
студенческих собраниях; дочь Татьяна, школьная учительница, засидевшаяся
в невестах; воспитанник Бессеменова Нил, машинист в железнодорожном депо;
церковный певчий Тетерев и студент Шишкин — нахлебники;
Елена
Николаевна Кривцова — молодая вдова смотрителя тюрьмы, снимающая в доме комнаты,
и Степанида — кухарка, выполняющая в доме всю чёрную работу с помощью девушки
Поли, швеи, дочери дальнего родственника Бессеменова Перчихина, торговца певчими
птицами и пьяницы. Кроме них, в доме часто бывает Цветаева, молодая учительница,
подруга Татьяны.
Действие
пьесы проходит в атмосфере постоянно разгорающихся и затихающих скандалов между
Бессеменовым и его детьми. Отец недоволен непочтительностью к нему детей,
а также тем, что оба до сих пор не нашли в жизни своего места. По его мнению,
оба они стали слишком «образованными» и потому гордыми. Это мешает им жить.
Татьяна просто должна выйти замуж, а Петр — выгодно жениться и работать
на приумножение богатства отца. По мере развития действия становится понятно,
что дети не столько не хотят жить «по-отцовски», сколько просто не могут из-за
своей ослабленной воли, потери интереса к жизни и т. д. Образование
действительно не пошло им на пользу; оно лишь запутало их, лишило воли к жизни
и прочных мещанских корней.
В этом
главная трагедия семьи Бессеменовых. В случае с Петром, по мнению Тетерева,
выполняющего в пьесе своеобразную роль резонёра, эта трагедия должна решиться
в пользу отца: Петр оставит Кривцову, в которую пока влюблён против воли
родителей, неизбежно пойдёт по пути отца и тоже станет примерным мещанином.
В случае с Татьяной, которая безнадёжно влюблена в Нила, уже связанного обоюдной
любовью с Полей, — вопрос открыт: скорее всего, Татьяна так и останется
несчастной жертвой противоречия между своими мещанскими корнями и новыми
веяниями времени.
Эти
веяния отчётливей всех выражает Нил, наиболее «прогрессивный» герой и, очевидно,
будущий социалист-революционер, на что намекает Бессеменов. Нил отражает близкую
Горькому эстетику борьбы и труда, неразрывно между собой связанных. Например,
он любит ковать, но не потому, что любит труд вообще, а потому, что любит как бы
сражаться с металлом, подавляя его сопротивление. В то же время воля
и целеустремлённость Нила имеют обратную сторону: он безжалостен к влюблённой
в него Татьяне и к воспитавшему его Бессеменову.
Попутно
в пьесе разворачиваются окраинные сюжеты: любовь Тетерева к Поле, в которой
он видит своё последнее спасение от пьянства и скуки жизни; судьба Перчихина,
человека не от мира сего, живущего только любовью к птицам и лесу; трагедия
Кривцовой, влюблённой в жизнь, но потерявшей в ней своё место. Наиболее
интересный из второстепенных персонажей — Тетерев. Этот человек слишком огромен
(и физически, и духовно) для той убогой жизни, хозяевами которой пока являются
Бессеменов и ему подобные. Но ему вряд ли найдётся место и в той жизни,
хозяевами которой будут люди вроде Нила. Его образ — образ вечного изгнанника
жизни.
Пьеса
заканчивается на трагической ноте. После неудавшейся попытки покончить с собой
Татьяна понимает свою обречённость и ненужность среди людей. В последней сцене
она падает на клавиши рояля, и раздаётся нестройный громкий звук...
Осмотреть
постановку можете, перейдя по ссылкам архива греческого телеканала
ERT:
https://archive.ert.gr/74636/
- Часть 1я
https://archive.ert.gr/74733/ - Часть
2я
https://archive.ert.gr/74736/
- Часть 3я
http://www.hecucenter.ru/ru/videoarc/videoobraschenie_direktora_gkc_teodory_yannici_teatr_po_ponedelnikam__meschane_maksima_gorkogo.html
Желаем Вам приятного просмотра, желаем получить подлинное душевное и духовное удовольствие !!!
Желаем Вам получить подлинное художественное удовольствие! Приятного просмотра и до новых скорых встреч !!!
Призываем Вас поддержать нашу общественную организацию
Греческий Культурный Центр – ГКЦ (www.hecucenter.ru ).
При нашем Центре ведется обширная образовательная просветительская деятельность.
Ваш посильный вклад очень важен для всех нас!
ЗНАКОМЬТЕСЬ
– НАША АКЦИЯ ПОДДЕРЖИ ГКЦ
ПОЖЕРТВОВАНИЕ
Также
прилагается видео-обращение о деятельности ГКЦ директора Греческого
Культурного Центра – ГКЦ, Теодоры Яннициhttps://yadi.sk/i/znXALs4E_FOw5g
МЫ
ВМЕСТЕ !!! ВМЕСТЕ МЫ СИЛЬНЕЕ и СЧАСТЛИВЕЕ, ДУХОВНО БОГАЧЕ
!!!
До
скорых новых встреч, друзья !
Искренне
Ваша
Теодора
Янници, к.и.н.,
директор
Греческого Культурного Центра - ГКЦ
С
развернутым отчетом нашей работы за 2019 год можете ознакомиться по
ссылке
С
кратким отчетом нашей работы за 2019 год можете ознакомиться по ссылке http://www.hecucenter.ru/ru/reports/
ΠΑΛΙ και ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ !!!
ΔΙΑΤΗΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ ΜΑΣ, ΔΙΕΥΡΥΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ ΜΑΣ !!!
ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ
12η προτεινόμενη παράσταση –
«ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΙ» του Μαξίμ Γκόρκι
Μόσχα,
24 Ιουνίου 2020
Αγαπητοί
φίλοι,
Όσο
μένουμε σπίτι, το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού – Κ.Ε.Π. σάς
προτείνει να μην χάνουμε την επαγρύπνησή μας, διευρύνουμε τους ορίζοντές μας και
το γνωστικό μας πεδίο, παραμένουμε σε φόρμα, μυούμεθα στην πολιτισμική
κληρονομιά του Ελληνικού Κόσμου, στον πλούτο
της Ελληνικής Γλώσσας, του
Ελληνικού Πολιτισμού.
Στο
πλαίσιο αυτό εγκαινιάζουμε ένα νέα εγχείρημα, την παρακολούθηση, στην ελληνική,
των εξαιρετικών παραστάσεων του αξιολογότατου προγράμματος της «EΡT» Тο ΘΕΑΤΡΟ της
ΔΕΥΤΕΡΑΣ.
Το
ΘΕΑΤΡΟ της
ΔΕΥΤΕΡΑΣ υπήρξε μία από τις σημαντικότερες πολιτιστικές
δράσεις της «ΕΡΤ». Επί 16 χρόνια, από το 1976 έως το 1992, παρουσιάστηκαν στο
πρόγραμμα περισσότερα από 500 θεατρικά έργα ελληνικού και διεθνούς ρεπερτορίου,
που απευθύνονταν στο κοινό που διψούσε για καλό θέατρο, αλλά δεν είχε την
ευκαιρία να το παρακολουθήσει, κυρίως το κοινό της επαρχίας. Πρόκειται για
σπουδαίες και σπάνιες παραστάσεις από κορυφαιους ηθοποιούς και σκηνοθέτες,
πολλοί εκ των οποίων δεν βρίσκονται πλέον στη ζωή.
Στο
πλαίσιο του καινούριου μας αυτού εγχειρήματος, ως δωδέκατη παράσταση,
προτείνουμε στο κοινό μας να παρακολουθήσει το δράμα «ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΙ» του μεγάλου Ρώσου και
Σοβιετικού συγγραφέα Μαξίμ
Γκόρκι.
Μαξίμ Γκόρκι (1868-1936)
Ο
Γκόρκι με τους «Μικροαστούς» κάνει και ιστορικό και επαναστατικό θέατρο.
Ταυτοχρόνως κάνει και σπουδαίο ψυχολογικό θέατρο. Θέατρο μεγάλης δραματικής
πνοής και τσεχοφικού «κλίματος». Θέατρο, με ατόφια «υλικά» από την πραγματική
ζωή – οικογενειακή, κοινωνική, εργασιακή – και από τα βάσανα, τις αδυναμίες, τα
ελαττώματα, τις ιδέες, τις ελπίδες, τις απογοητεύσεις, τις χαμένες και
κερδισμένες αγάπες του ανθρώπου. Οι ήρωες και αντιήρωες των «Μικροαστών» του,
είναι – όλα μα όλα – πρόσωπα υπέροχα πλασμένα, με σοφία αντλημένα από τη ρώσικη
κοινωνική πραγματικότητα του 1901, με το προλεταριακό επαναστατικό κίνημα παρά
τις διώξεις, να φουντώνει, επηρεάζοντας και το φοιτητικό κόσμο. Με τις λαϊκές
μάζες αναποφάσιστες ακόμα για το πού να τραβήξουν και με τους μικροαστούς
ψευτοβολεμένους μέσα στη μίζερη ζωή τους, να αντιπαλεύουν τα νέα κοινωνικά
οράματα και να βυθίζονται στη σήψη της αδιέξοδης, θνησιγενούς κοινωνίας
τους».
Δεξιά: Мιχαήλ Νέστεροβ. Пορτρέτο του Μαξίμ Γκόρκι (1901), Μουσείο Μαξίμ Γκόρκι, Μόσχα.
ΜΑΞΙΜ
ΓΚΟΡΚΙ
Ο Αλεξέι
Μαξίμοβιτς Πεσκόφ (ρώσικα: Алексе́й
Макси́мович Пешко́в, 28 Μαρτίου 1868 - 18 Ιουνίου 1936), πρωτίστως γνωστός ως Μαξίμ
Γκόρκι (ρώσικα: Максим Горький, προφέρεται [mɐˈksʲim
ˈgorʲkʲɪj]) ήταν Ρώσος συγγραφέας, ιδρυτής της λογοτεχνικής μεθόδου
του σοσιαλιστικού ρεαλισμού και πολιτικός
ακτιβιστής.
Το Γκόρκι το
επέλεξε ως ψευδώνυμο επειδή σημαίνει πικρός. Αντιτάχτηκε πολλάκις
στο τσαρικό καθεστώς και πέρασε πολύ καιρό στις
φυλακές ή στην εξορία.
Мαξίμ
Γκόρκι, 1905
Γεννήθηκε
από φτωχούς γονείς, στην πόλη Νίζνι Νόβγκοροντ (Ни́жний Но́вгород) στις 28 Μαρτίου 1868 και πέθανε στη Μόσχα στις 18 Ιουνίου 1936. Στα 1873 πεθαίνει ο πατέρας του. Η μητέρα του θα
ξαναπαντρευτεί κι ο Μαξίμ Γκόρκι θα μείνει με τον παππού και τη γιαγιά του. Οι
ιστορίες, τα παραμύθια κι η τρυφερή παρουσία της τελευταίας άσκησαν μεγάλη
επίδραση πάνω του.
Αναγκάζεται
από τη φτώχεια να φύγει από το σπίτι σε ηλικία μόλις 9 ετών και ν' αναζητήσει
μόνος την τύχη του. Δοκιμάζει διάφορα επαγγέλματα: βοηθός υποδηματοποιού, βοηθός
αγιογράφου, λαντζέρης σε καράβι, αχθοφόρος στην Οδησσό, νυχτοφύλακας σε ψαράδικο, φούρναρης,
καθαριστής καμινάδων, εργάτης στα χωράφια. Ρακένδυτος, πεζός και πεινασμένος
γυρνά όλη τη Ρωσία, γνωρίζει τους ανθρώπους και τη δυστυχία τους για πάνω από 5
χρόνια, κάτι που ήταν εξίσου καθοριστικό για τη μετέπειτα λογοτεχνική αλλά και
την πολιτική του πορεία.
Τον
Δεκέμβρη του 1887 αυτοπυροβολείται μ' ένα παλιό πιστόλι στο
στήθος. Η σφαίρα θα μείνει στα πνευμόνια του 40 ολόκληρα χρόνια. Η αιτία ήταν
μάλλον ο θάνατος της γιαγιάς του. Παρά τις αντιξοότητες αυτές, από το 1892
κιόλας, αρχίζει να εκδηλώνεται η αγάπη του για τη λογοτεχνία. Ξεκινά να γράφει
πρώτα για βιοποριστικούς λόγους, επιφυλλίδες σ' επαρχιακές εφημερίδες. Τότε
εργαζόταν στην εφημερίδα Tiflis του Καυκάσου κι ακόμα χρησιμοποιούσε το
ψευδώνυμο Jehudiel Khlamida, αλλ' από κείνη τη χρονιά και μετά
επιλέγει το Γκόρκι. τρία χρόνια μετά, γνωρίζεται με το συγγραφέα Βλαντιμίρ Κορολένκο (Владимир
Короленко) που του δημοσιεύει το διήγημα, «Τσελκάς» και γνωρίζει
κάποιον ενδιαφέρον. Το 1899 οι τυπωμένες συλλογές των διηγημάτων του, γνωρίζουν
καταπληκτική επιτυχία. Γίνεται γνωστός σ' όλη την Ευρώπη.
Το
1902 η Ακαδημία τον εκλέγει μέλος της. Λίγες μέρες μετά
ο Τσάρος Νικόλαος ο Β' ακυρώνει την εκλογή του,
επειδή τα βάζει με τη λογοκρισία του τύπου που εφαρμόζεται, μ' αποτέλεσμα οι Τσέχωφ και Κορολένκο να παραιτηθούν. Την ίδια χρονιά
γνωρίζεται με τον Λένιν και γίνονται φίλοι. Τρία χρόνια μετά
αναλαμβάνει τη διεύθυνση του περιοδικού Νέα Ζωή κι αγωνίζεται για την
επανάσταση. Γράφεται στο κομμουνιστικό κόμμα. Συλλαμβάνεται και κλείνεται στο
φρούριο Πετροπαβλόφσκ, κατά τη διάρκεια της
αποτυχημένης επανάστασης του 1905 κι εκεί μέσα γράφει ένα
βιβλίο που φαινομενικά αναφέρεται στην επιδημία χολέρας του 1862, μα ουσιαστικά μιλά για το παρόν.
Λογοτέχνες απ' όλο τον κόσμο κάνουν έκκληση για τη σωτηρία του.
Την
επόμενη χρονιά φεύγει στο Κάπρι μέχρι το 1913 κι όταν επιστρέφει συμμετέχει
στα πολιτικά δρώμενα που συντέλεσαν στο να ξεσπάσει η επανάσταση του 1917 και
συμμετέχει ενεργά και σ' αυτήν. Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκόσμιου Πολέμου το
δωμάτιό του στην Πετρούπολη είχε γίνει καταφύγιο μπολσεβίκων. Μέχρι να ξεσπάσει
η επανάσταση, δεν του επιτρεπόταν να εγκαταλείψει τη χώρα.
Δυο
βδομάδες μετά το ξέσπασμα της επανάστασης, τον Οκτώβρη του 1917, έρχεται σε
σύγκρουση με τα ηγετικά στελέχη του κόμματος. Γράφει χαρακτηριστικά:
...Οι
Λένιν και Tρότσκι δεν έχουν οιαδήποτε ιδέα για την ελευθερία
ή τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αλλοτριώνονται ήδη από το βρωμερό δηλητήριο της
εξουσίας. Αυτό είναι ορατό από την επαίσχυντη ασέβεια στην ελευθερία του λόγου
αλλά κι όλων των άλλων αστικών ελευθεριών για τις οποίες η δημοκρατία
πάλεψε...
Αριστερά:
1900, Γιάσναγια Πολιάνα, Λέων Τολστόι και Μαξίμ Γκόρκι.
Δεξιά:
Ιωσήφ Στάλιν και Μαξίμ Γκόρκι.
Ο
Λένιν απαντά με απειλές, το 1919:
...Σε
συμβουλεύω: άλλαξε το περιβάλλον σου, τις απόψεις σου, τη δράση σου, αλλιώς η
ζωή μπορεί να φύγει μακριά σου.
Τον
Αύγουστο του 1921 συλλαμβάνονται οι φίλοι του λογοτέχνες, Νικολάι Γκουμιλιόφ (Николай
Гумилёв) κι η σύζυγός του Άννα Αχμάτοβα (Анна Ахматова),
για φιλομοναρχικές τάσεις. Γυρίζει εσπευσμένα στη Μόσχα πετυχαίνοντας να τους
λευτερώσει με προσωπική διαταγή του ίδιου του Λένιν, μα όταν σπεύδει να τους
δει, διαπιστώνει πως ήδη έχουν πυροβολήσει θανάσιμα τον Νικολάι. Κοντά σ' αυτά
έρχεται η επιδείνωση της υγείας του, μια παλιά φυματίωση από τον καιρό που γυρνούσε στους
δρόμους, και τον Οκτώβρη της ίδιας χρονιάς, μεταναστεύει ξανά στο Κάπρι για
λόγους υγείας. Τούτη τη φορά θα μείνει μέχρι το 1929.
Επιστρέφει
στη Ρωσία κατά διαστήματα και δέχεται τιμές από τον Στάλιν. Τ' όνομά του δίνεται σε κεντρική λεωφόρο
και μετονομάζεται και η γενέτειρά του, επίσης ένα από τα μεγαλύτερα αεροπλάνα
της εποχής στη Ρωσία, το Τουπόλεφ 20 ονομάζεται Γκόρκι, όπως κι ένα
μεγάλο πάρκο μες στο κέντρο της Μόσχας. Είναι γεγονός πως
το κόμμα εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τ' όνομά του για να προωθήσει την προπαγάνδα
του στον έξω κόσμο.
Το
1936 πεθαίνει ξαφνικά κάτω από ανεξιχνίαστες συνθήκες. Οι Στάλιν και Μολότωφ,
ήταν από κείνους που μετέφεραν το φέρετρό του στην κηδεία. Η δε γενέτειρά του
ξαναπήρε την προηγούμενή της ονομασία (Νίζνι-Νόβγκοροντ) το 1990, μετά την πτώση
του κομμουνισμού.
“Οπως
η φτώχεια, η αδικία, η εκμετάλλευση, η βία της τσαρικής κοινωνίας, έγιναν «τα
πανεπιστήμια» του Γκόρκι και ως προς τη δραματουργία του, έτσι και η κοινωνία
της «νέας τάξης πραγμάτων», θα ξαναγίνει «το πανεπιστήμιο» των αδικημένων και
εκμεταλλευομένων λαϊκών μαζών και του θεάτρου…”
ΘΕΑΤΡΟ Της ΔΕΥΤΕΡΑΣ
«ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΙ» Μαξίμ Γκόρκι
Παραγωγή:
Πρώτη προβολή 6/12/1982.
Μετάφραση-διασκευή-θεατρική
σκηνοθεσία: Λυκούργος Καλλέργης
Τηλεοπτική
σκηνοθεσία: Στέλιος Ράλλης
Σκηνικά:
Νίκος Πετρόπουλος
Κοστούμια:
Ιωάννα Παπαντωνίου
Παίζουν
με τη σειρά που εμφανίζονται: Κατερίνα Βασιλάκου, Άννα Γεραλή,
Νικηφόρος Νανέρης, Ιάκωβος Ψαρράς, Μαρία Φωκά, Ελένη Καλλιγά, Χρήστος Μάντζαρης,
Αλέξης Σταυράκης, Νόρα Κατσέλη, Θανάσης Μυλωνάς, Αριστούλα Ελληνούδη, Γιάννης
Ροζάκης, Ντίνος Δουλγεράκης
Πλοκή:
«Η
πλοκή εξελίσσεται στη Ρωσία στις αρχές του 20ου αιώνα. Στο σπίτι της οικογένειας
Βασίλιεβιτς μένουν τέσσερα νεαρά παιδιά μαζί με τους δυο ηλικιωμένους γονείς
τους. Η Τατιάνα (Κατερίνα Βασιλάκου) είναι δασκάλα σε σχολείο και ανύπαντρη. Ο
Πιότρ (Νικηφόρος Νανέρης) είναι φοιτητής νομικής αλλά τον έχουν διώξει από το
πανεπιστήμιο. Είναι ερωτευμένος με την Έλενα Νικολάγεβνα (Νόρα Κατσέλη), μια
χήρα που μένει πάνω από το σπίτι τους. Παράλληλα, ο πατέρας της οικογένειας
Βασίλι Βασίλιεβιτς (Ιάκωβος Ψαρράς) ανησυχεί για τα παιδιά του και τα μαλώνει
επειδή δεν βάζουν τάξη στη ζωή τους, όπως την εννοεί εκείνος. Έχει κάνει πολλές
θυσίες και κόπους και παραπονιέται επειδή δεν βλέπει την ανάλογη ανταμοιβή και
ικανοποίηση. Ο Τερέντι Κριζανφόβιτς (Αλέξης Σταυράκης) νοικιάζει ένα δωμάτιο του
σπιτιού. Δουλεύει και ξοδεύει τα χρήματα του πίνοντας συνεχώς
αλκοόλ.
Πιστεύει
πως έτσι ξεχνά τη δυστυχισμένη ζωή που κάνουν οι «Μικροαστοί» όπως ο Βασίλι
Βασίλιεβιτς και τα παιδιά του. Ο Νηλ Βασίλιεβιτς , θετός γιος της οικογένειας,
δουλεύει σκληρά για να εξασφαλίσει τα προς το ζην. Αγαπά και θέλει να παντρευτεί
την Πόλια Βασίλιεβιτς (Αννα Γεραλή). Αυτό χαροποιεί τον Περτσίκιν, πατέρα της
Πόλιας, αλλά βρίσκει αρνητικό τον Βασίλι Βασίλιεβιτς επειδή πιστεύει πως ο Νηλ
είχε δώσει ψεύτικες ελπίδες στην κόρη του Τατιάνα. Τελικά, τον διώχνει από το
σπίτι του μετά από μια παρ’ ολίγον αυτοκτονία της Τατιάνας. Στο σπίτι οι
καυγάδες και οι συγκρούσεις μεταξύ των δυο γενεών έχουν ως αποτέλεσμα να
χωριστεί η οικογένεια. Τα παιδιά δεν αντέχουν άλλο τον πιεστικό πατέρα τους και
ένα – ένα φεύγουν από το σπίτι. Αρχικά η Πόλια με το Νηλ και μετά ο Πιότρ με την
Έλενα που αποκαλύπτει στον Βασίλι Βασίλιεβιτς ότι εκείνη πρότεινε στον Πιότρ να
παντρευτούν. Μόνο η Τατιάνα μένει πίσω στο πατρικό σπίτι. Οι δυο γονείς είναι
απελπισμένοι αλλά ο πατέρας ελπίζει ότι κάποιο από τα που έφυγαν θα επιστρέψει
σύντομα» (τα στοιχεία για την πλοκή, από την ιστοσελίδα tenies-online.com)
Την
παράσταση δύνασθε να παρακολουθήσετε στους εξής συνδέσμους στο Aρχείο της ΕΡΤ
στο Διαδίκτυο:
https://archive.ert.gr/74636/
- Μέρος
1ο
https://archive.ert.gr/74733/ - Μέρος
2ο
https://archive.ert.gr/74736/ - Μέρος
3ο
http://www.hecucenter.ru/gr/videoarc/vinteominima_tis_dieithintrias_toi_kentroi_ellinikoi_politismoi__kep_doras_giannitsi_theatro_tis_deiteras__mikroastoi_maksim_gkorki.html
Σάς ευχόμαστε καλλιτεχνική και ψυχική απόλαυση !!!
Σάς
καλούμε να στηρίξετε τον κοινωνικό μας φορέα Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού –
Κ.Ε.Π. (www.hecucenter.ru ). To
K.Ε.Π. αναπτύσσει μία σφαιρική, πολυεπίπεδη
εκπαιδευτική-διαφωτιστική-πολιτιστική δράση. Ο οβολός σας, οιαδήποτε βοήθεια
δύνασθε να παράσχετε, είναι εξαιρετικά πολύτιμη και χρήσιμη για όλους
μας!
ΕΙΜΑΣΤΕ
ΜΑΖΙ !!!
ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ
– ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ – Κ.Ε.Π.
ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ
ΕΙΣΦΟΡΑ
Παρατίθεται
βίντεο - μήνυμα της διευθύντριας του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού – Κ.Ε.Π Δώρας
Γιαννίτση για τις δράσεις του
Κ.Ε.Π.
ΕΙΜΑΣΤΕ
ΜΑΖΙ !!!
ΜΑΖΙ
ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΔΥΝΑΤΟΙ & ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ !!! ΜΑΖΙ ΕΙΜΑΣΤΕ
ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΠΛΟΥΣΙΟΤΕΡΟΙ !!!
Εις
το επανιδείν, φίλοι μας !
Ειλικρινώς
υμετέρα, με εκτίμηση και φιλικούς χαιρετισμούς,
Δρ.
Δώρα Γιαννίτση,
δ/ντρια
Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού – Κ.Ε.Π.
Αναλυτικό
απολογισμό δράσεων του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού
(Κ.Ε.Π.) έτους 2019 δύνασθε να αντλήσετε στον εξής σύνδεσμο στο
Διαδίκτυο:
Σύντομο
απολογισμό δράσεων του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού
(Κ.Ε.Π.) έτους 2019, τον οποίο δύνασθε να αντλήσετε στον εξής
σύνδεσμο στο Διαδίκτυο: http://www.hecucenter.ru/gr/reports/
ГРЕЧЕСКИЙ КУЛЬТУРНЫЙ ЦЕНТР ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Москва, Алтуфьевское шоссе, 44 Altufyevskoe shosse, 44, office No 9, 2nd floor
офис № 9, 2 этаж 127566 Moscow, Russia
Тел.: 7084809 – Тел./Факс: 7084810 Tel.: +7 495 7084809; Tel./Fax: +7 495 7084810
e-mail: hcc@mail.ru info@hecucenter.ru
www.hecucenter.ru
skype: hellenic.cultural.center
facebook: http://www.facebook.com/Hecucenter
vkontakte: http://vk.com/hecucenter
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου