Η ακαδημαϊκή ελίτ «ωσεί παρούσα» στα πνευματικά δρώμενα της χώρας

Του ΓΕΩΡΓΙΟΥ Ν. ΔΑΒΙΛΛΑ
Απόστρατου αξιωματικού
της Ελληνικής Αστυνομίας
και επικεφαλής της
μείζονος μειοψηφίας
του Δήμου Ιθώμης

Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ έλεγε: στον πατέρα μου χρωστάω το ζειν αλλά στον δάσκαλό μου τον Αριστοτέλη το ευ ζειν. Όταν ο λόγος ενός τέτοιου ανδρός, σημαντικοποιεί τη σημασία του δασκάλου στη ζωή μας με αυτό τον τρόπο, εμείς τι άλλο μπορούμε να πούμε; Είναι γεγονός αναμφισβήτητο πως η παρουσία φωτισμένων και σωστών δασκάλων, σε μια κοινωνία είναι βασική προϋπόθεση για να εξελιχθεί και να προοδεύσει. Δυστυχώς όμως στην πατρίδα μας σήμερα, αυτό δεν συμβαίνει. Η πνευματική μας κοινότητα και δη η Ακαδημαϊκή, είναι ωσεί παρούσα στα δρώμενα της ελληνικής κοινωνίας, μιας κοινωνίας που βρίσκεται σε σύγχυση, γεμάτη ανασφάλειες και αδιέξοδα, με εξώφθαλμα στοιχεία παρακμής. Αντί οι ακαδημαϊκοί μας να είναι μπροστάρηδες και καθοδηγητές στον αγώνα του λαού και δη των νέων, για την αλλαγή προς το βέλτιστον αυτής της κοινωνίας, απέναντι σε ένα χρεοκοπημένο συνολικά πολιτικό σύστημα, συντάσσεται μαζί του συνθηκολογεί και το ανέχεται. Αντί να βγει μπροστά και να υπερασπιστεί με σθένος και ορμή αλλά και επιχειρήματα που τόσα πολλά έχουμε τα εθνικά μας δίκαια, σωπαίνει και ακόμα χειρότερα τα παραχωρεί. Τα παραχωρεί με την κατάπτυστη θέση που πήρε τελευταία μια μεγάλη μερίδα της, για συμβιβασμό στο θέμα της Μακεδονίας με τους Σκοπιανούς. «Αιδώς» κύριοι, δεν καταλαβαίνετε ότι προδίδετε με αυτή σας την θέση την πατρίδα σας και τη διαχρονική ιστορία του ελληνισμού. Δεν αντιλαμβάνεστε πως έχετε υποχρέωση να πάρετε τα παιδιά μας υπό την προστατευτική σας καθοδήγηση και εκπαιδεύοντάς τα να τα βοηθήσετε να γίνουν χρηστοί πολίτες, ελεύθεροι άνθρωποι χρήσιμοι για την πατρίδα και τον κόσμο. Ξετρυπώστε επιτέλους από τα άνετα γραφεία σας, βγάλτε την τήβεννο και τα μπιχλιμπιδένια περιδέραια που φοράτε στο λαιμό σας για να ξεχωρίσετε από τους άλλους και κατεβείτε στο λαό για κοινό αγώνα αλλαγής. Σταματήστε να διαπλέκεσθε, όσοι διαπλέκεσθε με το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και δώστε με το λόγο σας, τα έργα σας και τη συνολική στάση ζωής σας, ελπίδα, όραμα, πίστη και θάρρος στο λαό, να σταθεί όρθιος για να πολεμήσει την παρακμή και την μιζέρια που το έχουν βυθίσει οι διάφορες ηγεσίες του. Γίνετε επιτέλους το όχημα που θα σύρει και θα βγάλει τον λαό και τη χώρα έξω από το τέλμα, ανυψώνοντάς τον στις περιοχές της δημιουργίας και της προόδου, ώστε να καταστεί αντάξιος κληρονόμος του ιστορικού του παρελθόντος. Συνειδητοποιείστε επιτέλους την ιδιαίτερη ευθύνη που έχετε προς το λαό και συστρατευθείτε σαν επικεφαλής του, στον αγώνα για μια καινούργια κοινωνία. Την κοινωνία της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της αλήθειας, της δικαιοσύνης και τότε να είστε βέβαιοι πως η πατρίδα μας θα αναστηθεί, να ανακάμψει και θα μεγαλουργήσει, πράγμα άλλωστε που κατ’ επανάληψη έχει κάνει στο παρελθόν. Αυτό κύριοι είναι το αυτονόητο χρέος σας, εκπληρώστε το επιτέλους εδώ και τώρα, γιατί σε διαφορετική περίπτωση η ιστορία θα σας λιθοβολήσει με τους λίθους του αναθεματισμού, της αναξιότητας και της απόλυτης περιφρόνησης.