Κοινωνική λειτουργός Κ. Υ. Μεσσήνης
Ένας μικρός Σεπτέμβρης βάζει τα κλάματα
που στο σχολειό τον πάνε να μάθει γράμματα
θέλει να παίξει ακόμα με τ' άστρα τ' ουρανού
πριν έρθουν πρωτοβρόχια και συννεφιές στο νου…
που στο σχολειό τον πάνε να μάθει γράμματα
θέλει να παίξει ακόμα με τ' άστρα τ' ουρανού
πριν έρθουν πρωτοβρόχια και συννεφιές στο νου…
…ακούω στο ράδιο ένα χαριτωμένο τραγουδάκι. Πόσο αρέσκονται οι εκπομπές να μας ταξιδεύουν στο χρόνο με την παραμικρή αφορμή! Κι αν γεννήθηκες ταξιδιάρης , δε θες και πολύ. Ανοίγεις τα πανιά σου κι έφυγες, ακόμη και κλείνοντας τα μάτια…Ένας μικρός Σεπτέμβρης είναι αυτός που από τότε που ήμασταν μικρά, σήμαινε αποχωρισμός.
Σήμαινε πρωτάκια, που με μια τεράστια σάκα στον ώμο και ένα δάκρυ που τρεμόπαιζε για να αντέξει να μη βγει, έπρεπε να πάρουν το μεγάλο δρόμο του σχολείου. «Μεγάλωσες» έλεγε η μαμά, «μεγάλωσα» έλεγε και εκείνο για να το ακούσει , για να το πιστέψει, για να το ακούσει κι ο χωρισμός που άρχιζε να μπαίνει στη ζωή του.Βέβαια ο αποχωρισμός πρωτομπήκε στη ζωή του, πολύ νωρίτερα, τότε που άρχιζε να συνειδητοποιεί ότι ήταν ένα διαφορετικό ανθρωπάκι από τούτη τη μαμά -που μέχρι τότε τη θεωρούσε ένα με αυτό. Τούτα όλα συμβαίνουν γύρω στο τέλος του πρώτου χρόνου, ίσως και λίγο νωρίτερα.
Σήμαινε πρωτάκια, που με μια τεράστια σάκα στον ώμο και ένα δάκρυ που τρεμόπαιζε για να αντέξει να μη βγει, έπρεπε να πάρουν το μεγάλο δρόμο του σχολείου. «Μεγάλωσες» έλεγε η μαμά, «μεγάλωσα» έλεγε και εκείνο για να το ακούσει , για να το πιστέψει, για να το ακούσει κι ο χωρισμός που άρχιζε να μπαίνει στη ζωή του.Βέβαια ο αποχωρισμός πρωτομπήκε στη ζωή του, πολύ νωρίτερα, τότε που άρχιζε να συνειδητοποιεί ότι ήταν ένα διαφορετικό ανθρωπάκι από τούτη τη μαμά -που μέχρι τότε τη θεωρούσε ένα με αυτό. Τούτα όλα συμβαίνουν γύρω στο τέλος του πρώτου χρόνου, ίσως και λίγο νωρίτερα.