ΣΥΝΑΝΤΩΝΤΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

 

΄Ελληνες & Φιλέλληνες όλου του κόσμου – ενωθείτε !!!

με εξ αποστάσεως ηλεκτρονική σύνδεση, μέσω της διαδικτυακής συνεδριακής

πλατφόρμας zoom

Пαρακαλούμε τους ενδιαφερόμενους να συμμετάσχουν να συνδεθούν στον εξής

σύνδεσμο στο Διαδίκτυο

https://us02web.zoom.us/j/89260172912?pwd=MTRrcDJqMFRwT05acERaM0dza09xUT09

Meeting ID: 892 6017 2912

Passcode: 507462

Πέμπτη, 29 Οκτωβρίου 2020, ώρα 19.00

Μόσχα, 25 Οκτωβρίου 2020

Αγαπητοί φίλοι,

Είμαστε στην ιδιαίτερα ευχάριστη θέση να σάς παρουσιάσουμε ένα εντελώς καινούριο εγχείρημα ΣΥΝΑΝΤΩΝΤΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ  !!! - την εξ αποστάσεως διαδικτυακή επικοινωνία με ενδιαφέροντες ανθρώπους, Έλληνες και Φιλέλληνες, οι οποίοι είναι έτοιμοι να μοιραστούν μαζί μας εμπειρίες ζωής, επιτυχίες, σχέδια για το μέλλον, οράματα !!!

Οι νέες συνθήκες περιορισμού, απαγορεύσεων συναθροίσεων και εξ αποστάσεως δράσεων μάς αποκαλύπτουν νέους ορίζοντες, μάς οδηγούν σε νέες δυνατότητες και προοπτικές ! To καινούριο μας εγχείρημα στοχεύει σε μια άμεση, φυσική, ελεύθερη, απόλυτα αβίαστη και ειλικρινή ανθρώπινη επικοινωνία εξ αποστάσεως, διαδικτυακά. Στην συνάντηση-παρέα μας δύνανται να συνδεθούν Έλληνες και Φιλέλληνες από όλο τον κόσμο, άνθρωποι, που τούς συγκινεί ο Ελληνικός Πολιτισμός, η Ελληνική Γλώσσα, η Ελληνική Ιστορία, ο Ελληνικός Κόσμος !!!

Αξιοποιώντας την ηλεκτρονική πλατφόρμα zoom σάς προσκαλούμε στην ένατη (9^η) on-line διαδικτυακή συνάντηση-επικοινωνία, η οποία θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2020, ώρα 19.00 με το δραστήριο και διακεκριμένο στέλεχος της ελληνικής κοινότητας της Μόσχας, κόρη της ηρωίδας της Αντίστασης Ηλέκτρας Αποστόλου, την αγαπητή σε όλους μας εκλεκτή φίλη Αγνή Σιδερίδου. Στο πνεύμα των ημερών, της Εθνικής Επετείου του «ΟΧΙ» στις 28 Οκτωβρίου 1940, της νικηφόρου προελάσεως του ελληνικού στρατού στο αλβανικό μέτωπο, πραγματοποιούμε μία δεύτερη διαδικτυακή συνάντηση με την Αγνή, με την οποία είχαμε πρόσφατα επικοινωνία στην από 1/10/2020 συνεδρία μας. Η Αγνή Σιδερίδου αποτελεί μία ζωντανή ιστορική πηγή, έναν μάρτυρα συνταρακτικών γεγονότων της σύγχρονης ιστορίας του λαού μας. Το απύθμενο υλικό της είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, σημαντικό και επίκαιρο και εμείς καλούμεθα να το καταθέσουμε, να το καταγράψουμε, να το αναδείξουμε, να το διασώσουμε για τις επόμενες γενεές, να το διαιωνίσουμε!!!

Αγνή Σιδερίδου.

Γεννήθηκα στην Αθήνα στις 04.07.1939 κατά τη διάρκεια της φασιστικής δικτατορίας του Ιωάννη Μεταξά.

Οι γονείς μου ήταν κομμουνιστές, επαγγελματίες επαναστάτες.

Ο πατέρας μου, Γιάννης Σιδερίδης γεννήθηκε το 1904, στην Χίο . Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στην Αίγυπτο. Εκεί τελείωσε το σχολείο. Σπούδασε σε Πανεπιστήμιο, στην Αυστρία. Κατά το επάγγελμα - Υγειονομικός γιατρός. Μετά την επιστροφή στην Ελλάδα (το 1926) και την εκτέλεση της στρατιωτικής του θητείας, εργάστηκε επαγγελματικά στο Κομμουνιστικό Κόμμα.

Το 1939 φυλακίστηκε στη μεσαιωνική φυλακή της Κέρκυρας. Από το καλοκαίρι του 1941 έως το τέλος του 1942 – κρατούμενος στην Αθήνα, στο στρατόπεδο της Πύλου και στην φυλακή-στρατόπεδο της Ακροναυπλίας (από Δεκέμβρη 1941). Πέθανε στις 27.12.1942 από αρρώστια και ασιτία στο χωριό Κατούνα (Αγρίνιο), στο στρατόπεδο ομήρων (στρατόπεδο προσωρινής παραμονής της ομάδας κρατουμένων της Ακροναυπλίας , που, μετά τη διάλυσή της, μεταφέρονταν στην Κέρκυρα) .

Η μητέρα μου, Ηλέκτρα Αποστόλου, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1912 σε μικροαστική οικογένεια. Το 1930 αποφοίτησε από το Γερμανικό Λύκειο. Μαθήτρια ακόμα έγινε μέλος της ΟΚΝΕ ( ΟΚΝΕ ) - Ομοσπονδίας της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας. Αργότερα μπήκε στο ΚΚΕ. Το 1930

παντρεύτηκε και κατάφερε να φύγει από την οικογένειά της για να αφιερωθεί στον αγώνα. Εργάστηκε στο κίνημα της νεολαίας, στο γυναικείο κίνημα, στα έντυπά τους, ασχολήθηκε με διαφώτιση και προπαγάνδα σε βιομηχανικές επιχειρήσεις . Το 1936 μετά την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του Μεταξά, μπήκε στην παρανομία. Μέλος του Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής ΟΚΝΕ. Το 1939 συνελήφθηκε λίγο πριν τον τοκετό. Σε συνέχεια, 7 ημερών λεχώνα, εξορίστηκε με το παιδί της (μ’εμένα) στην Ανάφη. Τον Αύγουστο του 1942 κατάφερε να μεταφερθεί στην Αθήνα, δήθεν για εγχείρηση. Παράδοσε το παιδί της έξω, στους σύντρόφους, και τον Σεπτέμβρη απόδρασε από το Τμήμα Μεταγωγών . Εργάστηκε στην παρανομία σε οργανώσεις νεολαίας. Το 1943 έγινε μέλος του Γραφείου της Κομματικής Οργάνωσης Αθηνών (ΚΟΑ), υπεύθυνη για τον ιδεολογικό τομέα, την προπαγάνδα, το προπαγανδιστικό υλικό. Στις 25.07.1944 συνελήφθηκε από την Ειδική Ασφάλεια Αθηνών. Πέθανε από βασανιστήρια στις 26 Ιουλίου 1944.

Μετά την κατοχή λόγω του θανάτου των γονιών μου, ο θείος μου, ο μεγαλύτερος αδερφός της μητέρας μου, Λευτέρης Αποστόλου, ορίστηκε με δικαστική πράξη κηδεμόνας μου. Όμως έμενα στην οικογένεια του δεύτερου θείου μου Ανδρέα Αποστόλου. Ο Λευτέρης εργαζόταν επαγγελματικά στο Κόμμα. Στα τέλη Ιουνίου 1947 , όταν ο εμφύλιος πόλεμος είχε ήδη αρχίσει, αναγκάστηκε να μπεί στην παρανομία (το ΚΚΕ εκ των πραγμάτων είχε ήδη απαγορευτεί, όμως ο σχετικός νόμος εγκρίθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 1947) . Στις 8 του Οκτώβρη έφυγε από την Αθήνα και μετά από 64 μέρες, αρχές Δεκέμβρη, έφτασε στην έδρα της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης στα βουνά της Πίνδου και από εκεί στο τέλος του 1947 στάλθηκε στη Ρουμανία, Βουκουρέστι, ως επίσημος εκπρόσωπος αυτής της κυβέρνησης στις Λαϊκές Δημοκρατίες. Μετά από αυτό, ζήτησε να με στείλουν κοντά του. Το Ιούνη του 1948 τελείωσα το Δημοτικό και την 1η Αυγούστου έφυγα με πλοίο από την Ελλάδα για τη Γαλλία, έμεινα στο Παρίσι και από εκεί, αρχές Νοεμβρη 1948, ταξίδεψα στο Βουκουρέστι. Έζησα στο Βουκουρέστι δύο χρόνια. Σπούδασα στο Ελληνικό Λύκειο. Ήδη το φθινόπωρο του 1950, λόγω του ότι ο θείος μου εξέφρασε απόψεις για την πολιτική και τις τακτικές του ΚΚΕ, διαφορετικές από εκείνες της ηγεσίας, της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και λήφθηκαν ορισμένα μέτρα τιμωρίας εναντίον του, απευθύνθηκε στην ηγεσία του ΚΚΕ με αίτημα να με στείλει για σπουδές στη Σοβιετική Ένωση. Έτσι , τέλη Οκτώβρη 1950 ήρθα στο Διεθνές Παιδικό Σπίτι στο Ιβάνοβο. Μετά την αποφοίτησή μου από το λύκειο, το 1956 μπήκα στο Κρατικό Πανεπιστήμιο Μόσχας, στη Σχολή Φυσικής. Αποφοίτησα το 1962. Εργάστηκα στην ειδικότητά μου. Σχεδόν όλο αυτό το διάστημα, από το 1966 έως το 1990 - στο Ινστιτούτο Πετροχημικών Συνθέσεων της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ. Το 1990 πέρασα σε μεταφραστική δουλειά. Από τον Δεκέμβρη του 1994 ως και τον Νοέμβρη του 2009 εργάστηκα στο Τμήμα Τουρισμού – Γραφείο του Ελληνικού Οργανισμού

Τουρισμού (γραμματέας και μεταφράστρια) στην Πρεσβεία της Ελλάδας στη Μόσχα. Από το Δεκέμβρη του 2009 - συνταξιούχος.

Ο σύζυγός μου, Άλντο Κανέστρι, γιος ιταλού πολιτικού πρόσφυγα, ήταν επίσης μαθητής του Διεθνούς Παιδικού Σπιτιού στο Ιβάνοβο. Αποφοίτησε από τη Φιλολογική Σχολή του Κρατικού Πανεπιστημίου Μόσχας. Διακεκριμένος ειδικός στην ιταλική γλώσσα, γλωσσολόγος. Από το 1962 μέχρι τον θάνατό του το 2014, δίδαξε στο Κρατικό Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Ξένων Γλωσσών Μόσχας «Mορίς Τορέζ», - το μετέπειτα Κρατικό Γλωσσολογικό Πανεπιστήμιο Μόσχας. Έχει εκδώσει διδακτικά εγχειρίδια, λεξικά, και το μοναδικό «Λεξικό συνώνυμων και αντώνυμων της Ιταλικής γλώσσας».

Έχω δύο παιδιά, έναν γιο και μια κόρη, και πέντε εγγόνια. Όλοι μένουν στη Μόσχα.

 

Κατωτέρω παρατίθεται αναλυτικό σημείωμα για τους γονείς της Αγνής Σιδερίδου, την πατέρα της Γιάννη Σιδερίδη και τη μητέρα της, την ηρωίδα της Αντίστασης Ηλέκτρα Αποστόλου, σύμβολο της γυναικείας αντίστασης στον κατακτητή.

Αγαπητοί φίλοι ,

Τίποτα δεν δύναται να αντικαταστήσει την διαπροσωπική σχέση, την επικοινωνία των ανθρώπων! Σάς περιμένουμε στην ένατη συνεδρία μας, που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2020, ώρα 19.00 και είμαστε σίγουροι ότι όχι μόνο θα αποκομίσουμε άπλετη θετική ενέργεια από την διαπροσωπική επικοινωνία, αλλά και μοναδική πληροφόρηση και υλικό από μάρτυρες των γεγονότων, από πρωτογενή πηγή, για τη σύγχρονη ιστορία της Χώρας μας, για μία από τις τραγικότερες και ηρωικότερες περιόδους στην ιστορία του λαού μας !!!

Συνδεθείτε μαζί μας στον εξής σύνδεσμο στο Διαδίκτυο 

https://us02web.zoom.us/j/89260172912?pwd=MTRrcDJqMFRwT05acERaM0dza09xUT09

Meeting ID: 892 6017 2912

Passcode: 507462

Την συνεδρία μας δύνασθε να παρακολουθήσετε ζωντανά στο youtube κανάλι του Κ.Ε.Π., στον εξής σύνδεσμο

https://www.youtube.com/channel/UCViNQH3EVWwAU6STJiFi8tQ

 

καθώς και

στον κάτωθι σύνδεσμο στην διαδικτυακή πλατφόρμα Facebook  

https://www.facebook.com/teodora.giannitsi

Παρατίθεται βίντεο - μήνυμα της διευθύντριας του Κέντρου

Ελληνικού Πολιτισμού – Κ.Ε.Π  Δώρας Γιαννίτση για το εγχείρημά μας.

http://www.hecucenter.ru/gr/videoarc/vinteominima_tis_dieithintrias_toi_kentroi_ellinikoi_politismoi__kep_doras_giannitsi_sinantontas_endiaferontes__anthropois.html

ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ !!! ΜΑΖΙ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΔΥΝΑΤΟΙ & ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ !!! ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΠΛΟΥΣΙΟΤΕΡΟΙ !!!

Σάς περιμένουμε !

Ειλικρινώς υμετέρα, με εκτίμηση και φιλικούς χαιρετισμούς,

Δρ. Δώρα Γιαννίτση,

δ/ντρια Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού – Κ.Ε.Π.

Αναλυτικό απολογισμό δράσεων του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού (Κ.Ε.Π.) έτους 2019 δύνασθε να αντλήσετε στον εξής σύνδεσμο στο Διαδίκτυο:

http://www.hecucenter.ru/up/Last_Απολογισμός%20δράσεων%20Κ.Ε.Π.%20έτους%202019___.pdf

Σύντομο απολογισμό δράσεων του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού (Κ.Ε.Π.) έτους 2019 δύνασθε να αντλήσετε στον εξής σύνδεσμο στο Διαδίκτυο:

http://www.hecucenter.ru/gr/reports/apologismos_drasis_kep_2019.html

Αναλυτικό απολογισμό δράσεων του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού (Κ.Ε.Π.) Α΄ εξαμήνου τρέχοντος έτους 2020 δύνασθε να αντλήσετε στον εξής σύνδεσμο στο Διαδίκτυο:

http://www.hecucenter.ru/up/Last_Απολογισμός δράσεων Κ.Ε.Π. έτους 2020.pdf

Σύντομο απολογισμό δράσεων του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού (Κ.Ε.Π.) Α΄ εξαμήνου τρέχοντος έτους 2020 δύνασθε να αντλήσετε στον εξής σύνδεσμο στο Διαδίκτυο:

http://www.hecucenter.ru/gr/reports/apologismos_drasis_kep_gia_to_a_eksamino_2020.html

Ηλέκτρα Αποστόλου / Илектра (Электра) Апостолу

Η Ηλέκτρα Αποστόλου με την κόρη της Αγνή Электра Апостолу со своей дочерью Агни

Η Ηλέκτρα Αποστόλου (1912 - 26 Ιουλίου 1944) ήταν στέλεχος της ΟΚΝΕ, της ΕΠΟΝ και του ΚΚΕ, αγωνίστρια της Εθνικής Αντίστασης και υπέρμαχος των δικαιωμάτων των γυναικών. Δολοφονήθηκε από την Ειδική Ασφάλεια το 1944 στην Αθήνα για την αντιστασιακή της δράση. Η Ηλέκτρα Αποστόλου γεννήθηκε το 1912 στην Αθήνα από ευκατάστατη οικογένεια και ήταν αδελφή του στελέχους του ΚΚΕ Λευτέρη Αποστόλου.

 

Σε μικρή ηλικία έγινε μέλος της ΟΚΝΕ και αργότερα μέλος του ΚΚΕ. Συμμετείχε στο Παγκόσμιο Αντιφασιστικό και Αντιπολεμικό Συνέδριο Γυναικών το οποίο έγινε το 1934 στο Παρίσι, ως επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας.

Илектра (Электра) Апостолу (годы жизни 1912 - 26 июля 1944г.) была членом Коммунистической молодежи (OKNE),  Национально-патриотического фронта ЭПОН (EPON)  и Коммунистической партии Греции, выдающийся борец национального сопротивления и защитник прав женщин. В связи со своей политической деятельностью и активным сопротивлением, она была убита Спец. Отрядом ГЕСТАПО в 1944г. в Афинах.

Электра Апостолу родилась в 1912 году в Афинах в зажиточной семье,] и была сестрой члена, активного деятеля Коммунистической Партии Греции (КПГ) Лефтериса Апостолу.

В раннем возрасте она стала членом OKNE и позже членом Коммунистической партии (КПГ). Участвовала в Международной антифашистской и антивоенной женской конференции, которая состоялась в Париже в 1934 году, в качестве главы греческой делегации.

Το 1935 πήρε μέρος στο 6ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς Νέων (ΚΔΝ), εκπροσωπώντας μαζί με άλλους Έλληνες νεολαίους την ΟΚΝΕ. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, η Ηλέκτρα Αποστόλου έγινε μέλος του Γραφείου της ΚΕ της ΟΚΝΕ. Για την επαναστατική της δράση, φυλακίστηκε και εξορίστηκε πολλές φορές.

В 1935 году она приняла участие в 6-м съезде Коммунистической интернационала молодежи (RSV), представляя, вместе с другими участниками, греческую коммунистическую молодежную организацию (OKNE). По возвращению Электра Апостолу вступила в ряды Центрального комитета OKNE. Из за своей революционной деятельности, она неоднократно была посажена в тюрьму и выслана на ссылку.

Η δικτατορία της 4ης Αυγούστου 1936 την συνέλαβε και την έκλεισε στις γυναικείες φυλακές Αβέρωφ όπου βασανίστηκε και όταν αποφυλακίστηκε πέρασε στην παρανομία και στάλθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου ανέλαβε γραμματέας του Γραφείου της ΟΚΝΕ Μακεδονίας - Θράκης.

Το 1939, η Ηλέκτρα Αποστόλου, συλλαμβάνεται εκ νέου και στέλνεται εξορία με άλλους κομμουνιστές στην Ανάφη. Λίγο πριν εξοριστεί στην Ανάφη, και κατά την διάρκεια της μεταγωγής της, γέννησε σε σκληρές και επικίνδυνες συνθήκες την κόρη της Αγνή. Η Κατοχή την βρήκε εξόριστη μαζί με την κόρη της στην Ανάφη.

Диктаторский режим Иоанниса Метаксаса, установленный в Греции 4 августа 1936 года, арестовывает Электру и сажает ее в знаменитой женской тюрьме «Аверов», где ее пытали, а когда ее выпустили, она ушла в подполье и была направлена в Салоники, где заняла должность секретаря OKNE по округу Македонии - Фракии.

В 1939 году Электра Апостолу была снова арестована и отправлена, вместе с другими коммунистами, на остров Анафи. Незадолго до отправления на ссылку на Анафи и во время своего заточения, она родила, при чрезвычайно суровых и опасных условиях, свою дочь Агни. Оккупация встретила ее в ссылке, на Анафи, вместе с Агни.

  

              Дочь Электри Апостолу – Агни Сидериду

              Η κόρη της Ηλέκτρας Αποστόλου, Αγνή Σιδερίδου

Ήταν παντρεμένη με τον γιατρό Γιάννη Σιδερίδη, στέλεχος του ΚΚΕ, που πέθανε από πείνα στο Στρατόπεδο Συγκέντρωσης στην Κατούνα στα τέλη Δεκέμβρη του 1942, δύο μέρες αφότου είχε μεταφερθεί από την Ακροναυπλία μαζί με εκατό άλλους κρατούμενους κομμουνιστές.

Το Σεπτέμβρη του 1942, ενώ είχε παραδοθεί στις κατοχικές δυνάμεις από το μεταξικό καθεστώς, κατάφερε να δραπετεύσει από το Τμήμα Μεταγωγών Αθηνών μαζί με την τρίχρονη κόρη της, αφού πρώτα είχε μεταχθεί σε νοσοκομείο. Θα γίνει σταδιακά υπεύθυνη της εθνικοαπελευθερωτικής αλλά και φεμινιστικής οργάνωσης Λεύτερη Νέα, ενώ αργότερα έγινε μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΠΟΝ και επικεφαλής της προπαγάνδας της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας (ΚΟΑ) του ΚΚΕ. Ήταν η επικεφαλής της ομάδας που έφτιαχνε το έντυπο προπαγανδιστικό υλικό στην Αθήνα, βοηθώντας τις μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις κατά των κατακτητών.

Она была замужем за врача Янниса Сидеридиса, который был членом Коммунистической партии, и умер от голода в концентрационном лагере в Катуна в конце декабря 1942 года, через два дня после того, как он был перевезен из тюрьмы Акронавплиа (город Навплион), вместе с сотней других заключенных коммунистов.

В сентябре 1942 года, после того как она, диктаторским режимом, была передана оккупационным силам, ей удается сбежать, вместе со своей трехлетней дочерью, из больницы, где она временно находилась. Постепенно она становится ответственным за национальное-освободительное и феминистское движение «Λεύτερη Νέα» (Лэвтери Нэа = свободная молодая девушка); позже стала членом Центрального совета (комитета) ЭПОН и возглавила отдел пропаганды Афинского райисполкома Коммунистической Партии Греции (КПГ). Она возглавляла штаб, изготавливающий печатную пропагандистскую продукцию в Афинах, при этом оказывая содействие в подготовке и мобилизации массовых демонстраций против захватчиков.

 Λεύτερη Νέα-Свободная молодая девушка

Στην Αντιστασιακή οργάνωση Λεύτερη Νέα, η Ηλέκτρα Αποστόλου προσπαθούσε να περάσει την νοοτροπία ότι η γυναίκα θα απελευθερωθεί με την ενεργή συμμετοχή της στους κοινωνικούς αγώνες. Προσπαθούσε να πείθει τις γυναίκες μέλη της οργάνωσης να παίρνουν το λόγο, γενικά να πράττουν. Οργανώθηκαν συνεργεία αποκλειστικά από γυναίκες που έγραφαν συνθήματα στους τοίχους. Τον Φλεβάρη του 1943 η Λεύτερη Νέα αυτοδιαλύεται και ενσωματώνεται στην ΕΠΟΝ.^]

В организации сопротивления Λεύτερη Νέα (Лэвтери Нэа = свободная молодая девушка) Электра Апостолу пытается зарядить своих соратников идеей о том, что женщина сможет по настоящему освободиться только путем активного участия в социальной борьбе. В феврале 1943 года в организация Лэвтери Нэа сливается с ЭПОН.

Σύλληψη και Εκτέλεση

Στις 25 Ιουλίου του 1944 στις 7:30 το πρωί συνελήφθη στην οδό 3ης Σεπτεμβρίου & Ιθάκης από την ομάδα Παρθενίου της Ειδικής Ασφάλειας. Μεταφέρθηκε στο ξενοδοχείο Κρυστάλ στην οδό Ελπίδας 3, που ήταν το ανακριτήριο της Ειδικής Ασφάλειας Αθηνών, δίπλα από την έδρα της Ειδικής Ασφάλειας, Ελπίδας 5. Εκεί για την αντιστασιακή της δράση, βασανίστηκε απάνθρωπα και δολοφονήθηκε.

25 июля 1944, в 7:30 утра, она была арестована на пересечении улиц 3 сентября и Итаки в самом центре греческой столицы. Ее привезли в Отдел спец. безопасности (ул. Элпида 3, находящийся на тот момент в гостинице Кристалл). Ее жестоко пытали и впоследствии убили, выбросив ее с верхнего этажа здания.

Η γνωστή στιχομυθία κατά την ανάκριση της στην Ασφάλεια έχει καταγραφεί, και δεν είναι εξιδανικευμένη αφήγηση. Το πτώμα της πετάχτηκε φριχτά βασανισμένο στις 26 Ιουλίου 1944 έξω από το ξενοδοχείο Κρυστάλ και μεταφέρθηκε στο νεκροτομείο Αθηνών, όπου ο ιατροδικαστής έκανε τη νεκροψία. Την επόμενη 27 Ιουλίου το πτώμα της πετάχτηκε στους δρόμους της Αθήνας. Το ΕΑΜ από τις εφημερίδες του υποσχέθηκε εκδίκηση. Βασανιστές και δολοφόνοι της Ηλέκτρας Αποστόλου ήταν ο διοικητής της Ειδικής Ασφάλειας υποστράτηγος Αλέξανδρος Λάμπου, ο ανθυπασπιστής Ευσέβιος Παρθενίου και ο Μηνάς Καθρέπτης. Μετά την απελευθέρωση στη δίκη των δοσιλόγων, το φθινόπωρο του 1945, οι τρεις εκτελεστές της Ηλέκτρας Αποστόλου και δεκάδων άλλων πατριωτών καταδικάστηκαν σε ισόβια, αλλά μετά από λίγα χρόνια αφέθηκαν ελεύθεροι στα πλαίσια του εμφυλιακού κλίματος!!

Известен ее непоколебимый дух и ответы своим палачам во время допроса:

- Από πού είσαι; - Ты откуда?

- Από την Ελλάδα! – Из Греции!

- Πού κατοικείς; - Где проживаешь?

- Στην Ελλάδα! – В Греции!

- Πώς σε λένε; - Как тебя зовут?

- Είμαι Ελληνίδα! – Гречанка!

- Ποιοι είναι οι συνεργάτες σου; -Кто твои сообщники?

- Όλοι οι Έλληνες! – Все греки!

- Τι δουλειά κάνεις;  -Чем ты занимаешься?

- Υπηρετώ τον Ελληνικό Λαό! – Служу греческому народу!

- Από ποιόν παίρνεις εντολές; - От кого принимаешь инструктаж?

- Μόνο από την Πατρίδα μου! – Только от своей Родины!

Αμέσως μετά την εύρεση του πτώματος της έγιναν εκτελέσεις ατόμων που συνεργάζονταν με τις Κατοχικές δυνάμεις και στα πτώματα τους αφηνόταν σημείωμα με το όνομα της και έναν αριθμό που αυξανόταν Ηλέκτρα 1,2,3,.... Το ΕΑΜ και το ΚΚΕ έκαναν πολλές εκδηλώσεις στη μνήμη της, εκδηλώσεις που συνεχίζονται ως και σήμερα από αριστερά κόμματα και παρατάξεις. Ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας  είχε θεσπίσει το μετάλλιο ηρωισμού "Ηλέκτρα Αποστόλου", ενώ πολλά ποιήματα γράφτηκαν για την Ηλέκτρα Αποστόλου.

Сразу после обнаружения трупа Электры, произошли убийства сотрудничающих с оккупантами, на трупах которых можно было обнаружить записку с именем Электры и номером, который постоянно увеличивался , т.е. за Электру 1, за Электру 2 и т.д.....

Демократическая Армия Греции учредила медаль мужества им. «Электры Апостолу», при этом ей посвящены много стихотворений, поэм, литературных произведений.

Приведем лишь несколько строчек стихотворения великого греческого поэта 20-го столетия, лауреата Ленинской премии, Янниса Рицоса: 

«Ηλέκτρα μας. - Наша Электра.

Η ώρα της λευτεριάς έφτασε, μα συ δε λείπεις. – Наступило время Свободы, и ты с нами.

Είναι τ' όνομά σου γραμμένο πλάι – πλάι – Твое имя написано рядом

στ' όνομα της λευτεριάς – с именем Свободы

το αίμα σου μέσα στις φλέβες μας – твоя кровь в наших жилах

η καρδιά σου, στην καρδιά μας – твое сердце в наших сердцах.»

Γιάννης Ρίτσος – Яннис Рицос

 

26.10.2018.  Агни Сидериду на торжественном мероприятии ГКЦ, посвященном Национальному Дню «ОХИ». / 26.10.2018. Η Αγνή Σιδερίδου σε εορταστική εκδλήλωση του Κ.Ε.Π., αφιερωμένη στην Εθνική Επέτειο του «ΟΧΙ».

                                                             

АГНИ СИДЕРИДУ: ПОДРОБНЫЕ ДАННЫЕ О РОДИТЕЛЯХ

Мои родители коммунисты, профессиональные революционеры.

МОЙ ОТЕЦ

Отец, Яннис Сидеридис, 1904 г.р., родом с острова Хиос, но детские годы провёл в Египте. (где его отец открыл больницу). Там закончил школу. Закончил Университет в Австрии. По специальности - санитарный врач. Ещё в Австрии вступил в Коммунистическую партию. После Университета вернулся не в Египет, где жили его родители, а в Грецию. Был призван на военную службу на о. Хиос и после неё практически был всё время на партийной работе.

Был членом ЦК КПГ. В 1933 г. во время парламентских выборов был кандидатом от КПГ по о-ву Хиосу. Сотрудничал с центральным печатным органом Компартии газетой «Ризоспастис». Во время диктатуры Метаксаса, был в подполье, работал в Салониках, В 1939 г. был арестован. Когда я родилась, в июле 1939г., был в средневековой тюрьме на острове Корфу, в очень тяжёлых условиях пребывания. Сохранилось очень трогательное письмо этого периода к моей матери. Написано микроскопическими буковками (чтобы уместилось больше текста на странице) на специальном тюремном бланке для переписки. Интересуется сделали ли мне какую-то прививку, есть ли у моей матери какое-нибудь пособие по уходу за младенцем, говорит, что сочинил для меня колыбельную, но споёт при встрече. К сожалению, эта встреча никогда не состоялась. Он болел, в частности в этом письме пишет, что очень похудел. Он не выдержал испытаний - подал так называемое «Заявление об отречении от своих взглядов» (Δήλωση μετανοίας). Мама потребовала развод.

Сохранилась переписка отца 1940-42гг. с его родственниками на Хиосе (в основном с тётей). Был освобождён (судя по переписке) в начале марта 1940г. Приблизительно год и 4 месяца был на свободе, работал представителем иностранной фармацевтической компании, в феврале 1941 г. работал в венном госпитале (из переписки).  30 июня был снова арестован. Тюрьма в Афинах, затем отправляют сначала в лагерь в Пилос (Пелопоннес), а потом в лагерь-тюрьму Акронафплиа (Пелопоннес) (21.12.1941 он уже там). В книге «Акронафплиа» (автор Яннис Манусакас, тоже заключённый) описана трагическая ситуация, сложившаяся там для группы людей, в основном из руководящего состава КПГ, которые подписали Заявление об отречении. Их бойкотировали, не делили с ними ту жалкую продуктовую помощь, которую получали другие заключённые. Его письма полны отчаяния, просто больно читать. Просит прислать какие-нибудь продукты. Иначе умрёт. После расформирования тюрьмы (прибл. в ноябре 1942г.) мой отец был отправлен в составе группы из 300 человек через Рио- Антирио вдоль Западного побережья Греции в сторону Корфу. Умер 27.12.1942г. от болезни и недоедания недалеко от города Агринио, в селе Катуна, во временном лагере, куда поместили заключённых из Акронафплии.

Похоронен там в сельском кладбище группой участников ЕАМ. В 1984 г. я с сыном поехали в Катуну. Георгиос Титос, один из тех товарищей, проводил нас на кладбище. Могила была на краю, у ограды и после расширения территории кладбища не сохранилась).

МОЯ МАТЬ.

Моя мать, Илектра Апостолу, родилась в Афинах в 1912 г. в мелкобуржуазной семье. В 1930г. закончила немецкий лицей, где учились дети богатых семей. Ещё школьницей вступила в ОКНЕ (ΟΚΝΕ) - Федерацию Коммунистической молодёжи Греции. В 1926 г. в своей школе организовала сбор средств для заключённых (в тюрьмах и ссылке) коммунистов. В 1930 г. вышла замуж за врача Янниса Сидеридиса и смогла уйти из семьи, чтобы посвятить себя политической борьбе. Работала в молодёжном движении, женском движении, в их печатных органах, занималась агитацией на промышленных предприятиях. В августе 1934г, как руководитель греческой делегации участвовала во Всемирном Антивоенном и Антифашистском конгрессе женщин в Париже, а осенью 1935г., как член греческой делегации ОКНЕ (ΟΚΝΕ) - в 6ом Съезде Коммунистического Интернационала Молодёжи в Москве. После него по июнь 1936 г. находилась в Москве, училась в партийной школе (в немецкой группе). По возвращении в Грецию стала членом Бюро ЦК ОКНЕ. После установления диктатуры Метаксаса была арестована. После своего освобождения перешла в подполье и была отправлена в Салоники Секретарём Бюро ОКНЕ Македонии – Фракии. Летом 1939 г. арестована незадолго до родов. Вообще-то маму поместили в нормальную клинику. Но под охраной. Есть тому свидетель. Это Деспина Спилиади – врач поместил её вместе с моей матерью, где были более комфортные условия, чем в многоместной палате. У неё тоже родилась девочка, с которой мы знакомы и дружим вот уже 81 год. После родов моя мать с семидневным ребёнком (со мной) отправлена в ссылку на остров Анафи. После начала оккупации Анафи перешла под контроль итальянских оккупационных властей. В августе 1942г. моей матери удалось перевестись в Афины, якобы для операции в связи с язвой желудка. В сентябре 1942, она передала меня товарищам на волю (я познакомилась с ними уже взрослая, много лет спустя) и устроила побег из Афинской пересыльной тюрьмы. В подполье работала во главе женской организации «Свободная девушка». Стала членом ЦК созданной 23.02.1943г. в результате слияния нескольких молодёжных организаций (в том числе ОКНЕ, Молодёжи ЕАМ, организации «Свободная девушка» и др.) Единой Всегреческой Организации Молодёжи (ЕПОН), которая стала одной из самых массовых организаций Национально-Освободительного Фронта (ЕАМ)

В 1943г. стала членом Бюро Партийной Организации Афин (КОА), ответственной за идеологическую работу и пропаганду, за создание пропагандистского материала.

Я познакомилась в Афинах с людьми, которые помнили мою мать с тех времён. У меня мало воспоминаний тех лет, они скорее всего относятся к периоду, начиная с осени 1943г. Помню какой-то дом, в районе Патисья, где мы жили, и Рождественскую ёлку, которую мама нарядила для меня там в 1943. Иногда мы навещали моего дядю Андреаса, её брата, на проспекте Александрас. Потом я с дядей и с его невестой ходили гулять в парк Марсового Поля, а мама оставалась дома, чтобы, как все они мне говорили, приготовить плов. Помню лето 1944, когда вместе с моей подружкой и её мамой (упомянутая выше Деспина Спилиади) мы «отдыхали» недалеко от Афин на горе Пендели. На выходные приезжал и её папа. Мы шли на остановку автобуса встретить его, каждая со своей кружкой с водой. Папа привозил нам «боботу», хлеб времён оккупации. Весь обратный путь мы макали его в воду и потихоньку жевали. «Отдыхали» в данном случае понятие весьма условное. Там был летний лагерь бойскаутов, деревянные такие домики без всяких удобств. Мы вскрыли один такой домик и стали в нём жить. Потом, видно, нас выгнали. Тогда мы просто вскрыли другой домик и переселились. (В 1980ые годы я навестила свою подругу в её доме в пригороде Афин, Кифисья. Её папа, я звала его дядя Йоргос, сказал мне о том лете: «Я подумал, пусть эти дети хотя бы подышат чистым воздухом». Вот мы и дышали.) Я помню, как мама приходила туда навестить меня, со своим связным. Звали его Михалис. Приходили они всегда вечером. Я не помню там маму утром. Видно, они уходили оттуда очень рано. Однажды этот Михалис пришёл совсем больным. Помню, что он лежал на кровати, а мы с мамой его кормили: она ложечкой, а я давала ему какие-то кусочки, наверно чего -то хлебного. Потом мама перестала приходить. Мне сказали, что она уехала – в Англию.

25.07.1944г. она была арестована Специальной Охранкой (Службой безопасности) Афин. Замучена. Изуродованное тело 26.07.1944г. было выкинуто на улицу около здания Спец. Охранки (гостиница КРИСТАЛ). Вскрытие и освидетельствование произведено в Морге Афин, труп был опознан по отпечаткам пальцев.

 

ΑΓΝΗ ΣΙΔΕΡΙΔΟΥ: ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ.

Οι γονείς μου ήταν κομμουνιστές, επαγγελματίες επαναστάτες.

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ

Ο πατέρας μου, Γιάννης Σιδερίδης γεννήθηκε το 1904, στην Χίο . Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στην Αίγυπτο (όπου ο πατέρας του άνοιξε νοσοκομείο). Εκεί τελείωσε το σχολείο. Σπούδασε σε Πανεπιστήμιο, στην Αυστρία. Κατά επάγγελμα - Υγειονομικός γιατρός. Ακόμα στην Αυστρία εντάχθηκε στο

Κομμουνιστικό Κόμμα. Μετά το Πανεπιστήμιο δεν επέστρεψε στην Αίγυπτο, όπου έμεναν οι γονείς του, αλλά στην Ελλάδα . Εκτέλεσε την στρατιωτική του θητεία στην Χίο και σε συνέχεια εργάστηκε επαγγελματικά στο Κόμμα. Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Κατά τις κοινοβουλευτικές εκλογές του 1933, ήταν υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ στην Χίο. Συνεργάστηκε με το κεντρικό έντυπο του Κομμουνιστικού Κόμματος, την εφημερίδα «Ριζοσπάστης».

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας Μεταξά ήταν στην παρανομία, στην Θεσσαλονίκη. Το 1939 συνελήφθηκε . Όταν γεννήθηκα, τον Ιούλιο του 1939, ήταν κρατούμενος στην μεσαιωνική φυλακή της Κέρκυρας, σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Έχω μια πολύ συγκινητική επιστολή του αυτής της περιόδου προς τη μητέρα μου στην Ανάφη. Γραμμένη με μικροσκοπικά γραμματάκια (για να χωρέσει περισσότερο κείμενο στην σελίδα) στο ειδικό έντυπο της φυλακής, για επιστολές. Ενδιαφέρεται αν μου έκαναν κάποιο εμβόλιο, ρωτάει αν η μητέρα μου έχει κάποιο εγχειρίδιο για την περιποίηση των μωρών, έφτιαξε, λέει, ένα νανούρισμα για την μικρή, αλλά θα τις το πεί όταν συναντηθούνε. Δυστυχώς, αυτή η συνάντηση δεν έμελλε να γίνει. Ποτέ! Ήταν άρρωστος , σ’ αυτή την επιστολή γράφει ότι έχασε πολύ βάρος. Δεν άντεξε σ’αυτές τις δοκιμασίες – υπέβαλε τη λεγόμενη «Δήλωση μετανοίας». Η μητέρα μου απαίτησε διαζύγιο.

Διατηρήθηκε η αλληλογραφία του της περιόδου 1940-42 με τους συγγενείς του στην Χίο (κυρίως με την θεία του). Απελευθερώθηκε (αν κρίνουμε από την αλληλογραφία ) στις αρχές Μαρτίου του 1940. Περίπου ένα χρόνο και 4 μήνες ήταν ελεύθερος, εργάστηκε ως εκπρόσωπος μιας ξένης φαρμακευτικής εταιρείας, αργότερα, τον Φεβρουάριο του 1941 (υπάρχει επιστολή) εργάστηκε σε στρατιωτικό νοσοκομείο. Από 30 Ιουνίου είναι πάλι κρατούμενος – στην Αθήνα, σε συνέχεια στο στρατόπεδο της Πύλου και μετά - στο στρατόπεδο-φυλακή της Ακροναυπλίας (21.12.1941 βρίσκεται πιά εκεί). Στο βιβλίο του «Ακροναυπλία» ο συγγραφέας Γιάννης Μανούσακας, συγκρατούμενος , περιέγραψε την τραγική κατάσταση μιας ομάδας φυλακισμένων, ως επί το πλείστον στελεχών του ΚΚΕ, οι οποίοι υπέγραψαν τη δήλωση μετανοίας. Τους μποϊκοτάραν, δεν μοιράζονταν μ’ αυτούς την μικρή επισιτιστική βοήθεια που έπαιρναν οι άλλοι κρατούμενοι. Τα γράμματά του είναι όλο απελπησία. Πονάς όταν τα διαβάζεις. Παρακαλεί να του στείλουν κάποια τρόφιμα. Αλλιώς θα πεθάνει. Μετά τη διάλυση της φυλακής (νομίζω το Νοέμβρη 1942) στάλθηκε με μια ομάδα από 300 περίπου άτομα, προς το Ρίο- Αντίριο και σε συνέχεια κατά μήκος της δυτικής ακτής της Ελλάδας προς την Κέρκυρα. Πέθανε στις 27.12.1942 από αρρώστια και ασιτία στο χωριό Κατούνα (Αγρίνιο), στο στρατόπεδο ομήρων (στρατόπεδο προσωρινης παραμονής της ομάδας πρώην κρατουμένων της φυλακής Ακροναυπλίας ).

Τάφηκε στο εκεί νεκροταφείο από αντιστασιακούς του χωριού. Το 1984 ταξίδεψα με τον γιό μου στην Κατούνα. Ο Γεώργιος Τίτος, ένας από αυτούς, μας πήγε στο

νεκροταφείο. Ο τάφος δεν διατηρήθηκε, ήταν στην άκρη, κοντά στον περίβολο, αλλά αργότερα το νεκροταφείο επεκτάθηκε και το μέρος καταπατήθηκε.

Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ

Η μητέρα μου, Ηλέκτρα Αποστόλου, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1912 σε μικροαστική οικογένεια . Το 1930. αποφοίτησε από το Γερμανικό Λύκειο, όπου σπούδαζαν παιδιά πλούσιων οικογενειών. Μαθήτρια ακόμα έγινε μέλος της ( ΟΚΝΕ ) - Ομοσπονδίας Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας. Το 1926 στο σχολείο της οργάνωσε έρανο για τους φυλακισμένους και εξόριστους κομμουνιστές. Το 1930 παντρεύτηκε τον γιατρό Γιάννη Σιδερίδη και μπόρεσε να φύγει από την οικογένειά της για να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στον αγώνα. Εργάστηκε στο κίνημα της νεολαίας, στο γυναικείο κίνημα, στα έντυπά τους, ασχολήθηκε με διαφώτιση και προπαγάνδα σε βιομηχανικές επιχειρήσεις . Τον Αύγουστο του 1934 , ως επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας, συμμετείχε στο Παγκόσμιο Αντιπολεμικό και Αντιφασιστικό Συνέδριο Γυναικών στο Παρίσι και το φθινόπωρο του 1935, ως μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας της OKNE, - στο 6ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς Νεολαίας στη Μόσχα. Μέχρι τον Ιούνιο του 1936, παρέμεινε στη Μόσχα, σπούδασε στην Κομματική Σχολή (γερμανικό τμήμα). Μετά την επιστροφή της στην Ελλάδα, έγινε μέλος του Προεδρείου της Κεντρικής Επιτροπής της OKNE. Με την εγκαθίδρυση της δικτατορίας Μεταξά συνελήφθηκε. Μετά την απελευθέρωσή της, μπήκε στην παρανομία και στάλθηκε στη Θεσσαλονίκη ως Γραμματέας του Γραφείου OKNE Μακεδονίας- Θράκης. Το 1939, λίγο πριν με γεννήσει, την συνέλαβαν. Την έβαλαν σε κανονική κλινική, αλλά υπό φρούρηση. Υπάρχει  και μάρτυρας. Είναι η Δέσποινα Σπηλιάδη, που ο γυναικολόγος της την έβαλε μαζί με την μητέρα μου ώστε να της εξασφαλίσει πιο άνετες συνθήκες, απ’ ότι σε ένα κοινό θάλαμο με πολλές γυναίκες. Γέννησε κι αυτή κοριτσάκι - γνωριζόμαστε και έχουμε φιλία 81 ήδη χρόνια. Η μητέρα μου εφτά ημερών λεχώνα, εξορίστηκε με το παιδί της (μ’ εμένα) στην Ανάφη. Με την έναρξη της κατοχής, η Ανάφη τέθηκε υπό τον έλεγχο των ιταλικών κατοχικών αρχών . Τον Αύγουστο του 1942 η μητέρα μου κατάφερε να μεταφερθεί στην Αθήνα, δήθεν για εγχείρηση του έλκους του στομάχου. Τον Σεπτέμβριο του 1942, αφού με παρέδωσε έξω, σε συντρόφους, (τους οποίους γνώρισα πολύ αργότερα, μεγάλη πια) απέδρασε από το Τμήμα Μεταγωγών. Στην παρανομία εργάστηκε επικεφαλής της οργάνωσης "Ελεύθερη Νέα" . ΄Εγινε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Ενιαίας Πανελλαδικής Οργάνωσης Νεολαίας (ΕΠΟΝ), που ιδρύθηκε στις 23.02.1943 με συγχώνευση διαφόρων οργανώσεων νεολαίας (ΟΚΝΕ, Νεολαία του ΕΑΜ, "Ελεύθερη Νέα" κ.α.) και έγινε μια από τις πιο μαζικές οργανώσεις του EAM (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο). Το 1943 η μητέρα μου έγινε μέλος του Γραφείου της Κομματικής Οργάνωσης Αθηνών (ΚΟΑ) , υπεύθυνη για τον ιδεολογικό τομέα, την προπαγάνδα, το προπαγανδιστικό υλικό.

Έχω γνωρίσει στην Αθήνα ανθρώπους, που την θυμούνται από εκείνη την εποχή. Εγώ θυμάμαι λίγα πράγματα από εκείνα τα χρόνια, μάλλον από το φθινόπωρο του

1943 και μετά. Ένα σπίτι που μέναμε στα Πατήσια και το έλατο που μου στόλισε εκεί τα Χριστούγεννα του 43. Κάποιες φορές πηγαίναμε στο σπίτι του αδερφού της, του θείου μου του Ανδρέα, στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Μετά εγώ με τον θείο μου και την αρραβωνιαστικιά του πηγαίναμε περίπατο στο Πεδίο του Άρεως και η μητέρα μου έμενε σπίτι, για να μαγειρέψει, λέει, πιλάφι. Θυμάμαι το καλοκαίρι του 1944, που «παραθερίζαμε» με την φίλη μου και την μαμά της (τη Δέσποινα Σπηλιάδη) στην Πεντέλη. Τα σαββατοκύριακα ερχόταν και ο μπαμπάς της. Πηγαίναμε στην στάση του λεωφορείου να τον συναντήσουμε, η καθεμιά με το κύπελό της, με νερό. Ο μπαμπάς μας έφερνε μπομπότα. Στον γυρισμό την μουσκεύαμε και την μασουλάγαμε. Το «παραθερίζαμε» είναι τρόπος του λέγειν. Εκεί υπήρχε μια κατασκήνωση προσκόπων, ξύλινα σπιτάκια, άδεια. Ανοίξαμε ένα σπίτι και εγκατασταθήκαμε εκεί. Μετά κάποιος φαίνεται μας έδιωξε. Τότε απλώς ανοίξαμε άλλο σπίτι. (Την δεκαετία του 1980 πήγα στο σπίτι της φίλης μου στην Κηφισιά. Ο μπαμπάς της, ο θείος Γιώργος, έτσι τον φώναζα, μου είπε για εκείνο το καλοκαίρι: «Είπα, ας αναπνεύσουν  έστω λίγο καθαρό αέρα αυτά τα παιδιά».  Οπότε αναπνέαμε).  Θυμάμαι την μητέρα μου που ερχόταν εκεί να με δεί, με τον σύνδεσμό της, τον Μιχάλη. Ερχόταν βράδυα. Πρωϊ δεν την θυμάμαι. Μάλλον θα έφευγε πολύ νωρίς. Μια φορά αυτός, ο Μιχάλης, ήρθε άρρωστος. Τον θυμάμαι που ήταν πλαγιασμένος στο κρεββάτι και εμείς τον ταϊζαμε, η μητέρα μου με το κουταλάκι και εγώ του έδινα κάτι κομματάκια ψωμί της κατοχής. Μετά η μητέρα μου έπαψε να έρχεται. Μου είπαν ότι έφυγε – πήγε στην Αγγλία.

Στις 25.07.1944 συνελήφθη από την Ειδική Ασφάλεια Αθηνών. Την βασάνισαν φριχτά Στις 26.07.1944 το πτώμα της βρέθηκε, βασανισμένο, πεταμένο στον δρόμο κοντά στο κτήριο της Ασφάλειας (ξενοδοχείο CRYSTAL). Η νεκροψία πραγματοποιήθηκε στο Νεκροτομείο Αθηνών, το σώμα αναγνωρίστηκε από τα δακτυλικά αποτυπώματα.

 

                                          

                   

 

ГРЕЧЕСКИЙ КУЛЬТУРНЫЙ ЦЕНТР                     ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Москва, Алтуфьевское шоссе,  44                     Altufyevskoe shosse, 44, office No 9, 2^nd floor

офис № 9, 2 этаж                                                           127566 Moscow, Russia

Тел.: 7084809 – Тел./Факс: 7084810                      Tel.: +7 495 7084809; Tel./Fax:  +7 495 7084810

 

e-mail: hcc@mail.ru   info@hecucenter.ru

www.hecucenter.ru

skype: hellenic.cultural.center

facebook: http://www.facebook.com/Hecucenter

vkontakte: http://vk.com/hecucenter

Отказаться от рассылки